قهقهه ی آفتاب آینه و بی نقاب نوشته دکتر محمود صادقی زاده و قدمعلی سرامی

پدران و مادران ما، با این کار می‌خواسته‌اند به ‌گونه‌ای ضرورت پیوند با آب و روشنایی را یادآور شوند و در‌ عین ‌حال نشان دهند که هر فرد در خانواده، از فردیت به سوی بی‌نهایت سیر می‌کند. شمعدان‌ها و قرآن نیز، گرما و روشنی خداوند این دوگانه را گوشزد می‌کردند. شاید هم حرف حساب آینه این بود که در زندگی جمعی، هر کسی باید در دیگران، خود را از یاد ببرد و جزیی باشد که در پی استغراق در‌ کل، با کلیّت انسان و جهان، یگانه شود.

کارکرد بزرگ آیینه در زندگی خانوادگی در‌ هر ‌حال رساندن اعضای خانواده به بی‌نهایت است. وقتی دلیل با ‌هم زیستن ما آدم‌ها، شعله‌ی گرم و روشن محبت باشد، بی‌گمان این اتحاد که در سرآغاز زندگی خانوادگی از رویارویی زن و مرد حاصل می‌آید به میانجی آن شعله، به نامتناهی خواهد پیوست:

عشق، شعله‌ای تنهاست.

ایستاده در نظرگاهِ دو آیینه،

لیک از این تنها،

بی‌نهایت در دل آیینه‌ها جاری است.

«دوستت دارم» گذار از یک به بسیاری است.