کَلیله و دِمنه کتابی است از اصل هندی که در دوران ساسانی به فارسی میانه ترجمه شد. کلیله و دمنه کتابی پندآمیز است که در آن حکایت‌های گوناگون (بیشتر از زبان حیوانات) نقل شده‌است. نام آن از نام دو شغال با نام‌های کلیله و دمنه گرفته شده‌است. بخش بزرگی از کتاب اختصاص به داستان این دو شغال دارد. اصل داستان‌های آن در هند و در حدود سال‌های ۱۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد به‌وقوع می‌پیوندند.

مجتبی مینوی دربارهٔ این کتاب می‌گوید: کتاب کلیله و دمنه از جمله آن مجموعه‌های دانش و حکمت است که مردمان خردمند قدیم گرد آوردند و «به هرگونه زبان» نوشتند و از برای فرزندان خویش به میراث گذاشتند و در اعصار و قرون متمادی گرامی می‌داشتند، می‌خواندند و از آن حکمت عملی و آداب زندگی و زبان می‌آموختند.

منبع : ویکیپدیا

معرفی منظومه کلیله و دمنه از بیان سید حسین معصومی

کلیله و دمنه مربوط به ۱۰۰ تا ۵۰۰ سال قبل از میلاد است و پنج فصل دارد و به زبان سانسکریت نوشته شد. براساس آنچه در تاریخ ادبیات یا در شاهنامه آمده، رودکی شاعر بزرگ پارسی‌زبان، کلیله و دمنه را به نظم درآورده است که متاسفانه جز ابیاتی چند از این اثر فاخر، اطلاعی در دست نیست.

وی افزود: بر همین اساس تصمیم گرفتم این اثر مهم را به نظم درآورم و برای این کار، کلیله و دمنه ترجمه نصرالله منشی را به عنوان متن ملاک قرار دادم و صرفا حکایات آن را که اصل کتاب است، به نظم درآوردم.

معرفی کتاب