به مناسبت نکوداشتِ خواننده‌ی شهیرِ بختیاری، شادروان بانو ” فاطمه‌مقصودی”( *آفرین* ) مراسم گرامیداشتی در تاریخ ۱۶ اسپند ۱۴۰۲ در سالنِ همایش‌های بین‌المللی نیایش در محله سعادت‌آبادِ تهران، با شرکت خانواده‌ی گرامی این هنرمند، فرهیختگان، هنرمندان، دوستدارانِ ایشان و ایل‌وندان و نیز خواهرِ اسطوره‌ی موسیقی بختیاری مسعود بختیاری برگزار گردید.

 

 

 

 بانیانِ این همایشِ باشکوه،جنابان: دکتر پیروز راکی پور، دکترعلیرضا صفری و با مجری‌گری مسلط و ادیبانه‌ی شاعره‌ی گرانسنگِ ایل بختیاری، سرکار بانو فریده چراغی بوده‌اند که به نحوِ شایسته‌ای برپا گردید. (برای مطالعه زندگینامه بانو فریده چراغی کلیک کنید)

 

 

در این برنامه، سخنرانان و هنرمندان به ایراد سخنرانی و اجرای موسیقی و شاهنامه‌خوانی پرداختند که به ترتیبِ برنامه، چکیده‌هایی از گفته‌ها و اجراها آورده می‌شود.

 

 

 

دکتر علیرضا صفری:  نام و یادِ بانو آفرین به وسعتِ قدمتِ این ایل،  همیشه در جان و یاد و روح و روان ما جاریست. (متن کامل سخنرانی دکتر صفری)

 

سپس خواننده‌ی خوش‌صدای ایل بختیاری، جناب مظفرصالحی، تصنیفِ ” تو رهدی” را اجرا نمودند. (آشنایی با مظفر صالحی) 

 

 

__  در ادامه  صدای بانو آفرین، با ترانه‌ی معروف “هُمسا” ( شاعره : فریده چراغی/ ملودی: اردشیربهرامی) به همراهِ پخش تصاویری از پُرتره‌های ایشان فضای ویژه‌ و روح‌بخشی را  پدید آوردند.

 

 

__ سخنران بعدی بانو سهیلا مقصودی( خواهر هنرمندِ درگذشته) بودند : … آفرین، چشمه‌ی زلالِ معرفت،درختِ تنومند و پُربار و سربه زیر بودند… و آفرین، اثرآفرین بود.

 

 

__  جناب کیخسرو دهقانی، با هنرنماییِ خود و خواندن اشعاری از شاهنامه، حسی غرورآفرین و حماسی به مخاطبین هدیه نمودند.

 

 

جناب پارسا برخورداری با نوازندگی نی آقای دهقانی را همراهی کردند و خودشان هم در یک بخش اجرای مستقل داشتند.

 

دکتر کرم‌پور استاد تاریخ: بختیاری قومیست که بیش از این به گردن مملکت حق دارد…/ بختیاری، برخلافِ تصور برخی‌ها، دارای فرهنگِ “زن‌سالار” بوده‌اند؛  در گذشته، هر ” می‌نا”زنی،  با همان می‌نا( روسری‌اش)، جنگی را می‌خواباند و به زنها لقبِ ” آ‌ ” یعنی آقا می‌دادند‌. 

 

 

__ مهندس منوچهر بُسحاق( از حامیان و تلاشگران این برنامه) به نمایندگی از ” انجمنِ لرستانی‌های مقیم استانِ تهران” سخنران بعدی بوده‌اند که ضمن قرائتِ شعری، جملاتی را در وصف بانو آفرین ایراد نمودند :

سوگ‌مندانه و شوربختانه، در یکم اسپند، ستاره‌ای درخشان از آسمانِ هنر ایران، قومِ لُر و ایل بختیاری،  در آغازِ راهِ هنرنمایی و آفریدگاریِ هنرِ خویش، از نورافشانی باز ایستاد…

” انجمنِ لرستانی‌هایِ مقیم استان تهران و تشکل‌های هم‌سوُ  از جمله: مجمعِ الیگودرزی‌های مقیمِ تهران و جمعیت همبستگیِ زاگرس، فقدانِ این هنرمندِ بلندآوازه و خوش‌صدا را به خانواده‌ی محترم ایشان، دوستداران و جامعه‌ی هنریِ فارسی زبان تسلیت می‌گویند.

 

 هنرمند دیگر جناب بهمن حسینی خواننده‌ی خوش‌نام بختیاری بودند که با اجرای دو ترانه فضای لطیفی را به‌وجود آوردند.

 

 

 

مجری این برنامه، بانو چراغی، چکیده‌ای از  شناخت‌نامه( بیوگرافی) این هنرمند ارزشمند بیان نمودند : جاویدنام، از طایفه‌ی بزرگوارِ ” سهید” بوده و در سال ۱۳۵۲  در آبادان متولد شدند و سالها به واسطه‌ی ازدواجشان با ” ناخدا، رضا عطشانی” در دوبی زندگی می‌کردند؛ دارای سه فرزند، به نام‌های فربُد،وفا و فواد بودند… 

 

جناب حمید شِمشکی، هنرمند بعدی بودند که با خواندنِ یک تصنیف، رونق‌بخش این برنامه شدند.

 

 

__ برنامه‌ی بعد را دکتر جمالی با خواندن اشعار پارسی با محتوای” حماسی_ ملی” در ستایشِ ایران عزیز ادامه دادند.

 

 

__ و آخرین سخنران، جناب حسین مددی بودند : … بانو آفرین، یک پدیده‌ی هنریِ ساختارشکن بوده‌اند که با صدای گرم و احساسی‌شان، رسمِ خنیاگری را برای زنانِ ایل تقویت نمودند و پرده‌ی حائلِ بین هنرمند و مخاطب را دریدند.

 

 

تهیه خبر جناب علیرضا برازش عضو کمیته فرهنگی کانونهای فرهنگی زاگرس نشینان ایران