ساقی نامه اثر زنده یاد ولی الله شاهسواری شعر بلندی است که در قالب مثنوی سروده شده است. این شعر را زنده یاد ولی الله شاهسواری  به دوست خویش دکتر عظیم لک تقدیم نموده است.

 

اردیبهشت­ماه ۱۳۷۷  بود؛ او هر چهارشنبه  از روستای ده ­نصیر  به الیگودرز می‌آمد تا در انجمن ادبی که مدتی اداره آن را به عهده داشت حضور پیدا کند. بعد از پایان جلسه هم گاهی لطف می‌کرد قبل از رفتن به روستا سری به مخلص می‌زد و آنگاه به تعبیر خودش راهی «انتهای آبادی» می‌شد.

وقتی شعر را برایش خواندم خوشبختانه مورد استقبال او قرار گرفت. قرار بر این شد که شعر را ببرد و با تأمل بیشتری نظرش را بدهد.

ماجرا به اینجا ختم نشد چرا که  وقتی که ولی اله شاهسواری هفته بعد به خانه ما آمد و  شعر را با تغییراتی چند به من داد خوشبختانه تحت تاثیر آن قرار گرفته بود.

وی گفت: « من در این وزن شعری ندارم اما شعر تو باعث شد که راغب به گفتن یک مثنوی در این وزن باشم به همین دلیل شعر را که نامش «ساقی نامه» است به  تو پیشکش می‌کنم.

متن بالا بخشی از مطلبی است که آقای دکتر عظیم لک برای شانزدهمین سالگرد زنده یاد ولی اله شاهسواری و در توضیح ساقی نامه برای وب سایت روزالیگودرز ارسال کرده اند.

 

ساقی نامه اثر زنده یاد ولی الله شاهسواری با تصاویر دستخط ایشان

شبانگاه در خلوتی دردبار

همآغوش چون می شوم با سه تار

در آندم که غم ترکتازی کند

سیاهی شب سر فرازی کند

بده ساقی آن می که خوابم کند

چو بیدار گردم خرابم کند

بده ساقی آن باده آتشین

کہ تردید را بشکند با یقین

بده ساقی آن می که غوغا کند

در آرامش آشوب بر پا کند

بده ساقی آن باده سرخگون

که عقل آفرینی کند با جنون

به دستم شرابی از آتش دهید

که وا گویم آن غم که برمن رسید

دلی را که با خون دل ساختم

شبی در قمار کسی با ختم

قماری چنین باختن خوشتر است

خنک آنکه سر باختن در سر است.

پیام اور دھر نا پایدار

چنین گفت با مردم هوشیار

حرام است روزی که بی می گذشت

دریغ آنکه یک عمر عاشق نگشت

کسی که شراب از کف عشق خورد

به نامردمی هیچگه ره نبرد

هر آن کسی که در راه میخانه مرد

شهید است و در راه حق جان سپرد.

بده ساقی آن باده خوش گوار

به پاداش اندوه شب زنده دار

معنی بزن زخمه بر جان تار

که دلگیرم از گردش روزگار

دل خسته ام گریه آلوده است

مرا قسمت این بوده تا بوده است

چو پیواز بر آسمان می پرد

زمین نیز ویرانه میپرورد

چنین گفت میخواره ای دردمند

که بر آسمان و زمین دل ببند

مغنی کرامت کن و یاوری

محل گم شود راه خنیاگری

بزن مطرب آهنگی از روی درد

که غم دست افشانی آغاز کرد.

در این عرصه لا ابالیگری

خوشا عشق و موسیقی و شاعری

مغنی رهی تازه آغاز کن

دل آزرده ام نغمه ای ساز کن

در این دشت آکنده از کین و آز

نوایی پر از مهربانی بساز

بده ساقی آن می که افسون کند

خرد را به یک جرعه مجنون کند

حریفا تو و پنج نوبت نماز

من و رقص با چار مضرابِ ساز

تو از طاق محراب مسجد بگو

من از قوس ابروی آن ماهرو

اگر حور و غلمان تو را آرزوست

مرا لعبت این جهانی نکوست

هلا ای سکوت پر از گفتگو

به دلدار دیرینه من بگو

بیا تا ببینی که در سر نوشت

نگاه تو  شادی برایم نَهِشت

 

در انتهای ساقی نامه اثر زنده یاد ولی الله شاهسواری متن زیر با دست خط ایشان قید شده است که عیناً منتقل می گردد:

 

قابل ندارد

برای دوست گرانمایه و ارجمندم جناب عظیم لک به خاطر مھربانے بے نها یتش و کرامت ہے کرانش که در این سردستان تهی از مردمی و مهر حضورش غنیمتی است که ماندن را توجیه میکند و

زیستن را هم نیز

ولے الله شاهسواری اردیبهشت ۱۳۷۷

 

برای پیوستن به صفحه اینستاگرام روزالیگودرز بر روی لینک زیر کلیک کنید.

صفحه اینستاگرام روز الیگودرز

آماده سازی برای انتشار در وب سایت روزالیگودرز : رژان بسحاق